Δίωνα δὴ ἐγὼ λέγων ταῦτά τε

καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἔπειθον,

καὶ τοῖς ἀποκτείνασιν ἐκεῖνον

δικαιότατ᾽ ἂν ὀργιζοίμην ἐγὼ

τρόπον τινὰ ὁμοιότατα καὶ Διονυσίῳ·

ἀμφότεροι γὰρ ἐμὲ καὶ τοὺς ἄλλους

ὡς ἔπος εἰπεῖν

ἅπαντας τὰ μέγιστα ἔβλαψαν ἀνθρώπους,

οἱ μὲν

τὸν βουλόμενον δικαιοσύνῃ χρῆσθαι

διαφθείραντες,

ὁ δὲ οὐδὲν ἐθελήσας χρήσασθαι δικαιοσύνῃ

[335δ]  διὰ πάσης τῆς ἀρχῆς,

μεγίστην δύναμιν ἔχων,

ἐν ᾗ γενομένη φιλοσοφία τε καὶ δύναμις

ὄντως ἐν ταὐτῷ διὰ πάντων ἀνθρώπων

Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων λάμψασ᾽

ἂν ἱκανῶς δόξαν παρέστησεν

πᾶσιν τὴν ἀληθῆ,

ὡς οὐκ ἄν ποτε γένοιτο εὐδαίμων

οὔτε πόλις οὔτ᾽ ἀνὴρ οὐδείς,

ὃς ἂν μὴ μετὰ φρονήσεως ὑπὸ δικαιοσύνῃ

διαγάγῃ τὸν βίον,

ἤτοι ἐν αὑτῷ κεκτημένος

ἢ ὁσίων ἀνδρῶν ἀρχόντων

ἐν ἤθεσιν τραφείς τε

καὶ παιδευθεὶς [335ε] ἐνδίκως.

ταῦτα μὲν Διονύσιος ἔβλαψεν·

τὰ δὲ ἄλλα σμικρὰ ἂν εἴη

πρὸς ταῦτά μοι βλάβη.

ὁ δὲ Δίωνα ἀποκτείνας οὐκ οἶδεν

ταὐτὸν ἐξειργασμένος τούτῳ.

Δίωνα γὰρ ἐγὼ σαφῶς οἶδα,

ὡς οἷόν τε

περὶ ἀνθρώπων ἄνθρωπον διισχυρίζεσθαι,

ὅτι, τὴν ἀρχὴν εἰ κατέσχεν,

ὡς οὐκ ἄν ποτε

ἐπ᾽ ἄλλο γε [336α] σχῆμα ἀρχῆς ἐτράπετο

ἢ ἐπὶ τὸ Συρακούσας μὲν πρῶτον,

τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ,

ἐπεὶ τὴν δουλείαν αὐτῆς ἀπήλλαξεν

φαιδρύνας ἐλευθέρας δ᾽ ἐν σχήματι κατέστησεν,

τὸ μετὰ τοῦτ᾽ ἂν πάσῃ μηχανῇ

ἐκόσμησεν νόμοις τοῖς προσήκουσίν τε

καὶ ἀρίστοις τοὺς πολίτας,

τό τε ἐφεξῆς τούτοις προυθυμεῖτ᾽ ἂν πρᾶξαι,

πᾶσαν Σικελίαν κατοικίζειν

καὶ ἐλευθέραν ἀπὸ τῶν βαρβάρων ποιεῖν,

τοὺς μὲν ἐκβάλλων,

τοὺς δὲ χειρούμενος ῥᾷον Ἱέρωνος·